برنامه : قله دماوند 13 و 14 /4 1392

سرپرست : رحمان رفیقی

گزارش و عکس :علی عسگری

همنوردان : خانم فتحی

آقایان : امیر مهدی کیا ، سعید روشن ضمیر ، محسن کمالی ، محسن لطفی

در آغاز از سعید روشن ضمیر دوست و برادر عزیزم بسیار سپاسگزارم که در اون وضعیت من رو تنها نذاشت و کوله من رو با خودش بالا برد.انشالله که همیشه سلامت باشه.

این بار نیز مثل دفعه قبل باز مشکل ریه هام نذاشت صعود کنم مجبور شدم تا قبل ازاینکه باعث دردسر برای همنوردانم بشم برگردم.نمی دونم تا کی باید با این وضعیت بسازم .از دوستانم خواهش میکنم اگر کسی راه حلی داره حتما بهم بگه تا این بار اگر خدا خواست بتونم دماوند رو صعود کنم.

براي ديدن بقيه عكسها ادامه مطلب رو ببينيد

حرکت ما شب چهار شنبه به سمت پلور و حدود ساعت 12 شب به فدراسیون رسیدیم.شب رو همون جا موندیم و صبح به طرف گوسفند سرا راه افتادیم.پشت نیسان (یادش بخیر برنامه دریاچه گهر عجب صفایی داشت پشت وانت موقع برگشت) بعداز دادن لوازم اضافی به باربرها با اهنگ آرام در بین گلهای زیبا ،ساعت 10 صبح بطرف بارگاه سوم به به ارامی ادمه مسیر دادیم.در بین راه چندین بار برای استراحت ، توقف کردیم و ساعت 14/30 به بارگاه سوم رسیدیم.من که حالم خوب نبود . بارها یه کم دیر رسید،بعد از رسیدن بارها لوازمی رو که بچه ها نیاز داشتن برداشتن، (وجدانی مثل تقسیم غناِئم جنگی دعوا بود که کی ، چی می خواد خانم فتحی کاپشن پر بر میداشت ،محسن کمالی دستکش و کلاه سعید لوازم خوراکی ،فقط مونده بود خودم رو تقسیم کنن..)

لوازم رو جمع کردم سریع بطرف پایین حرکت کردم.رسیدم به گوسفند سرا و سوار ماشینم شدم ساعت حدود 12 شب بود.و این برنامه  با صعود به بارگاه سوم دماوند برای دومین بار تمام شد.انشالله که بتونم دفعه بعد صعود کنم البته اگر خدا بخواد و این ریه های لعنتی بزارن...

البته فردا صبح رحمان و سعید و محسن کمالی و خانم فتحی با صعود زیباشون به قله افتخاری دیگر رو برایگروه کوهنوردی آوا به ارمغان آوردن با ارزوی سلامتی و صعود در مسیر زندگی بار همه دوستان

:: موضوعات مرتبط: بهار 90، تابستان 92، ،

ادامه مطلب...

شقایق گفت با خنده ,نه تب دارم نه بیمارم                اگر سرخم چنان آتش , حدیث دیگری دارم

گلی بودم به صحرایی , نه با این رنگ و زیبایی         نبودم آن زمان هرگز , نشان عشق و شیدایی

باز هم انتظار به پایان رسید و آخر هفته و یک جمعه خاطره انگیز و به یاد ماندنی در کنار همنوردانی که در رفاقت و گذشت جای هیچ حرفی را باقی نگذاشته اند . باز هم بودن در کنار هم را تجربه می کنیم .باز هم آموخته ای در کوه, آنهم در کنار کوه سربلند و افتخار آمیز دماوند.کوهی که چون قلندری پابرجا بالای سر شهرمان ( تهران) جلوه گری میکند.دماوند همان کوهی که آشیان عقابی بود که زال  سپید موی را در پناه خویش امان داد. این هفته در کنار گروه ، تیر نگاههایمان و قدمهای استوارمان پناهگاه دماوند را نشانه گرفته و با دیدگانی نافذ به قله دماوند چشم دوخته ایم.امروز راس ساعت 6:45 با 2 اتوبوسی که توسط شهرداری منطقه 16 در اختیار گروه گذاشته بود , به سمت دماوند حرکت کردیم.البته همه اعضای گروه امیدوارند که بزودی علت  این تاخیرها برطرف شود و فرصت بیشتری را در دل کوه و طبیعت باشند.

یکی از روزهایی , که زمین بت دار و سوزان بود

و صحرا در عطش می سوخت , تمام غنچه ها تشنه

و من بی تاب و خشکیده , تنم در آتشی می سوخت

زره آمد یکی خسته , به پایش خار بنشسته

ساعت 10نرسیده به رینه  به گوسفندسرا رسیدیم و  پس از تشکیل حلقه معارفه و تعیین سر پرستان و با راهنماییهای استاد تاج بخش به طرف مقصد براه افتادیم .مسیر بسیار جذاب و دیدنی بود .به هر طرف که نگاه می کردیم سر سبز بود, انگار خداوند با دستان  مهربانش فرشی از زمرد سبز براندام برهنه ی دشت و دمن پهن کرده بود.

و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود           ز آنچه زیر  لب می گفت : شنیدم سخت شیدا بود
نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش                             افتاده بود, اما طبیبان گفته بودندش
,اگر یک شاخه  آرد, از آن نوعی                        که من بودم     بگیرند از نوعی که من بودم
بگیرند ریشه اش را و بسوزانند                              شود مرهم برای دلبرش , آندم شفا یابد

چه لذتی داشت بوی شامه نواز گونه های وحشی گیاهان در دل کوه. در این فصل , عطر پونه های وحشی و آویشنهای کوهی انسان را مدهوش می کند علی الخصوص اینکه هر از گاهی وزش نسیمی روح انگیز ,گونه های آدمی را می نوازد.

مدتی از حرکتمان که ازدامنه غربی دماوند شروع میشد نگذشته بود که ناگهان شقایقها در برابر چشمانمان هویدا شدند.گویا شقا یقها از دیدن زیباییهای بهار, چهره ای خجالت  زده داشتند.به هر طرف که نگاه می کردیم شقایقها به گونه ای موزون با موسیقی دلکش نسیم مشغول رقص و پایکوبی بودند و دیوانه وار به این سو وآنسو می خرامیدند.

آب و هوای صبحگاهی و منظره های چشم نواز در کنار چشمه ای به صرف صبحانه پرداخته و سپس صعود را با هفت نفر از همنوردان شروع کردیم. در ارتفاعات حصارک برای استراحت بیشتر مشغول میوه خوردن شده و از طبیعت زیبای کوهستان لذت بردیم با نگاه به مسیر صعود، لذت صعود مضاعف گردید.

بعد از دقایقی آماده پیوستن به دیگر همنوردان در کنار چشمه شدیم. پس از رسیدن برای صرف نهار ،توقف 2 ساعته داشتیم و آماده بازگشت شدیم، در مسیر موافق حرکت رودخانه بعد از  پشت سر گذاشتن چند چشمه  و  آبشار  زیبا به منطقه ای سر سبز  رسیدیم که به رسم باستانی مجردها سبزه ها را گره زدند ، منتها یک روز زودتر ... !

یک روز جمعه ی دیگر آمد و آن هنگام که بسیاری از مردم در خواب ناز به سر می برند جمعی از دوستداران طبیعت در ساعت 5:30 در میدان بازار دوم نازی آباد گرد هم جمع آمده و آماده حرکت به سمت قله ای با ارتفاع 3149 به نام قلعه دختر شده اند. با توجه به پیش بینی وضع هوا انتظار هوایی دلچسب و بارانی را داشتیم. هنگامی که به آهار رسیدیم از دیدن مناظر زیبای طبیعت به وجد آمده و اشتیاق به صعود لحظه به لحظه بیشتر می گشت. برای رسیدن به قله مسیر الله وند را در پیش گرفتیم. در کنار چشمه ای زمانی را برای صرف صبحانه به شادمانی می گذرانیم و مجددا راه را در پیش می گیریم. به گردنه ی الله وند که می رسیم ابرها خبر از بارانی شدن هوا می دهند پس به سرعت خود می افزاییم. در فاصله ی کمی از قله بارش آغاز می شود و در خود قله با تگرگ مواجه می شویم. پس از اندکی درنگ از سوی دیگر قله به سمت آهار پایین می آییم. در روستای آهار پس از خوردن نهار از طبیعت زیبا خداحافظی کرده و با دنیایی از انرژی آماده ی شروع هفته ای دیگر در دل این شهر شلوغ می شویم.